Handicap-VAPH: 1.600 mensen met een handicap meer aan de slag met hun persoonsvolgend budget

1.600 mensen met een handicap meer aan de slag met hun persoonsvolgend budget

De voorbije weken kregen zo'n 370 personen met een handicap een brief van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap, met het bericht dat zij over hun gevraagde persoonsvolgend budget (PVB) kunnen beschikken.

Eerder dit jaar was dat al het geval voor zo'n 1.230 personen. Goed nieuws, want vanaf nu kunnen zij de gespecialiseerde ondersteuning betalen die nodig is om (meer) zelfstandig in het leven te staan. Goed nieuws dus ook voor de vele mantelzorgers die achter elke persoon met een handicap staan.

Een persoonsvolgend budget is geen inkomen. Het dient om die zorg en ondersteuning te betalen die een persoon met een handicap nodig heeft.

Of, zoals Dagmar Bertels, die zodra de coronamaatregelen het toestaan op kot gaat, stelt: "Nu ben ik veel vrijer in mijn doen en laten en niet meer afhankelijk van mijn gezinsleden."

Voor Abigail De Ridder ging een wereld open: "Nooit gedacht dat ik alleen, zonder hulp, de bus, de tram en de trein zou kunnen gebruiken."Ook voor de mantelzorgers betekent het budget veel. Dat verwoordt de papa van Pieter Daems, nu Pieter de juiste woonondersteuning heeft gevonden: "Wij, zijn ouders en zijn broer en zus, gaan nu genieten van Pieter."

Vlaams minister Wouter Beke: "De coronacrisis heeft het VAPH niet weerhouden om haar budget en de extra budgettaire middelen van de Vlaamse Regering te blijven inzetten voor wie zijn budget het meest en dringendst nodig heeft. Dit jaar betreft het 40 miljoen extra, over de hele regeerperiode trekt de Vlaamse Regering 300 miljoen euro uit.

Uitzoeken welke ondersteuning bij je past

De zorg en ondersteuning vinden die best bij je past is niet eenvoudig. Daarom financiert het VAPH vijf bijstandsorganisaties die daarbij kunnen helpen. Zij kennen het aanbod en staan mensen bij in hun zoektocht.

Ook voor het onderhandelen en afsluiten van overeenkomsten kan beroep op hen worden gedaan. Voor wie zelf op zoek wil is er dan weer het online platform Zorgwijs.be, dat een overzicht biedt van zorgaanbieders, individuele begeleiders, vrijwilligers, ... .

Wie kan beter vertellen dan de betrokkenen zelf wat een PVB betekent?

• Dagmar Bertels (22 jaar, fysieke handicap) studeert boekhouding in Hasselt. Gestart nu in juni 2020 heeft ze haar ondersteuning nog niet helemaal rond.

Zij gaat op kot en zoekt daarvoor vooral huishoudhulp, om te helpen bij het poetsen, de boodschappen. Verder zet ze haar budget in bij SOS vrijwilligers en voor het aangepast vervoer. Ze heeft beroep gedaan op een bijstandsorganisatie om dit alles administratief rond te krijgen.

"Gelukkig is het vrij gemakkelijk om, eens de administratie rond, mijn kosten in te geven via mijnvaph.be."

• Christophe Daems is de papa van Pieter Daems. Pieter heeft een verstandelijke handicap. Hij heeft in juli 2020 zijn PVB gekregen.

Het gezin heeft samen met een bijstandsorganisatie de zoektocht aangevat voor de juiste woonondersteuning voor Pieter. "Ook al vond die zoektocht plaats in volle coronatijd, toch hebben we geluk gehad en kunnen we starten bij Spectrum in Gooreind, op 21 km van onze woonplaats."

Pieter zal zijn persoonsvolgend budget daar inzetten om er vijf dagen per week te verblijven. Ook het vervoer van en naar Spectrum kan hij met zijn PVB vergoeden.

• Abigail De Ridder heeft ernstige scoleose, een licht verstandelijke en fijne motorische handicap; zij had al VAPH-ondersteuning toen ze minderjarig was. Om die te kunnen verderzetten werd haar beloofde PVB vrijgegeven toen ze al bijna 22 jaar was.

Via de school en andere gelijkgestemde ouders leerde de mama van Abigail de bijstandsorganisaties kennen. De gezamenlijke zoektocht bracht Abigail bij de organisatie Brake-out van Konekt.

Daar volgt ze nu twee dagen in de week en dat gedurende drie jaar, een traject om haar eigen talenten te verkennen en te versterken. Zo is ze heel taalvaardig en heeft ze al met veel plezier vrijwilligerswerk in een kleuterklas gedaan.

Daarnaast gaat ze twee dagen per week naar een dagcentrum in Hove, Prinsenhof-Ritmica. Daar leerde ze, door trajectbegeleiding aan te vragen, zelfstandig het openbaar vervoer te gebruiken, waar bij de aanvang eerst (duur) gespecialiseerd vervoer nodig was.

En wat ze zelf niet voor mogelijk had gehouden. Tenslotte kan ze met haar budget beroep doen op individuele begeleiding, vanuit Brake-out, Prinsenhof en vrijwilligersorganisaties.'